Καταζητείται🤪🤬

Θυμάστε όταν, πριν από ένα χρόνο, αποφάσισαν ότι τα πλαστικά καλαμάκια ήταν ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του πλανήτη; Όλοι έπρεπε να πιούμε το καφεδάκι μας με κάτι σαν χάρτινο καλαμάκι, που μέσα σε πέντε λεπτά έμοιαζε να λιώνει πιο γρήγορα κι από τον πάγο στο ποτήρι μας. Κι εκεί που λες «εντάξει, δεν μπορεί να χειροτερέψει», έρχεται η νέα καινοτομία για να μας αποτελειώσει: το καπάκι που δεν αποχωρίζεται ποτέ το μπουκάλι.

Αυτή η απλή, καθημερινή κίνηση που κάναμε όλοι —βγάζεις το καπάκι, πίνεις νερό— ξαφνικά γίνεται αγώνας επιβίωσης. Γιατί τώρα το καπάκι μένει εκεί, πιστό σαν σκύλος, και σου χαλάει την ηρεμία. Θες να πιεις νερό, αλλά το καπάκι είναι αποφασισμένο να σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Χτυπάει τη μύτη, γλιστράει πάνω από τα χείλη, και κάθε τόσο λες «τι κάνω εγώ εδώ;».

Και το καλύτερο; Όλο αυτό έγινε για να σωθεί το περιβάλλον. Ναι, γιατί, όπως φαίνεται, το μυστικό για έναν πιο πράσινο πλανήτη είναι να κάνεις τον καθένα να πετάει ολόκληρο το μπουκάλι μακριά από τα νεύρα του. Αντί να πνιγούμε στα πλαστικά καπάκια, τώρα θα πνιγούμε στα ολόκληρα μπουκάλια. Πολύ λογικό, έτσι;

Αυτό που ξεκίνησε με το «θα καταστρέψουμε το περιβάλλον αν συνεχίσουμε με τα καλαμάκια», εξελίχθηκε στο «θα καταστρέψουμε τα νεύρα μας με τα καπάκια». Και, τελικά, εκεί που ήθελαν να μας ευαισθητοποιήσουν, κατάφεραν μόνο να μας κάνουν να αναπολούμε τα παλιά καλά πλαστικά καλαμάκια και καπάκια που πετάγαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Οικολογική συνείδηση είπατε; Περισσότερο σαν οικολογικό φιάσκο…