Ζούμε μεγαλώνουμε και επιχειρούμε στη χώρα του “Ξέρω”. Ξέρω τα πάντα.
Συνήθως την μεγαλύτερη “γνώση” έχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι εντελώς έξω από το χώρο, και έχουν παντελή άγνοια.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αν τους πείς έχω έναν πόνο στην κοιλιά θα σου πουν ότι έχεις...
γαστροραγία γιατί αυτό είχε και μια θεία της πεθεράς τους που πονούσε στην κοιλιά.... “Ξέρουν” γιατί κάτι έχουν ακούσει..Κάποιος τους είχε μιλήσει για κάτι...
Όταν μιλήσουμε για τον χωρο της Ιδιωτικης Ασφαλισης οι περισσότεροι ...ξέρουν.
Αν μιλήσουμε για χρυσό όλοι ...“ξέρουν”. Τι ξέρουν; Από πού το ξέρουν; Πώς το ξέρουν; Πόσο χρόνο αφιέρωσαν για να μάθουν;
Και πώς με τόσο ισχυρή αυτοπεποίθηση μιλούν σε ανθρώπους και τους προτρέπουν να μην ασχοληθούν με το αντικειμενο διότι ξέρουν κάποιον κουμπάρο της αδερφής του κουνιάδου τους που είχε "ξεκινησει νσ κανει ασφαλειες" σε μια εταιρεία αλλά δεν έβγαλε χρήματα;
Συνεπώς, συμπεραίνουν ότι δεν δουλεύει το σύστημα.
Αν τους ρωτήσετε σε ποια εταιρεία σίγουρα δεν θυμούνται αλλά “ξέρουν”.
Αν τους ρωτήσετε πόσο χρόνο ασχολήθηκε ο κουμπάρος της αδερφής του κουνιάδου σίγουρα δεν θυμούνται αλλά ¨ξέρουν”.
Αν τους ρωτήσετε τι έκανε αυτό το χρονικό διάστημα ο κουμπάρος της αδερφής του κουνιάδου θα σας πουν δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά “ξέρουν”.
Γιατί άραγε σε αυτή την τόσο εκπληκτική δραστηριότητα ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων δεν καταφέρνει να κερδίσει χρήματα και ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο συμβουλεύει τους φίλους του να μην ασχοληθούν διότι όπως πιστεύουν δεν δουλεύει;
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Διότι η βιομηχανια μας τα προηγουμενα χρονια ανοιξε τις πορτες της σε όλους χωρίς να ψάχνει βιογραφικά, χωρίς συνεντεύξεις, χωρίς αξιολόγηση του υποψηφίου.
Σε όλες τις συμβατικές εργασίες ο εργαζόμενος θα πρέπει να προσκομίσει τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, τίτλους και μεταπτυχιακά, και στη συνέχεια θα δοκιμαστεί στην πράξη. Και αν δεν τα καταφέρει..θα συνεχίσει να ψάχνει δουλειά.
Στο δικο μας επαγγελμα είναι όλα έτοιμα, δομημένα, λειτουργούν με ακρίβεια και συνέπεια αλλά επειδή δεν υπάρχει ο προϊστάμενος που θα σε αξιολογήσει και το ρόλο του παίρνει ο εαυτός σου τα πράγματα δυσκολεύουν.
Πρέπει να γίνεις προϊστάμενος του εαυτού σου. Να του καθορίσεις τι θα κάνει, πότε θα το κάνει, γιατί πρέπει να το κάνει. Καθόλου εύκολη διαδικασία.
Όπως και στις συμβατικές επιχειρήσεις είναι απαραίτητο να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι οι οποίοι θα πρέπει να έχουν τα κατάλληλα προσόντα ή τη θέληση να μάθουν νέα πράγματα και το σημαντικότερο να έχουν έναν ισχυρό λόγο να κάνουν κάτι.
Για να το κάνω λίγο πιο σαφές θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί σας χτυπά την πόρτα ένας φίλος και σας κάνει μια επαγγελματική πρόταση.
Φίλε Γιώργο βρήκα μια φοβερή ευκαιρία που μπορείς να την κάνεις και εσύ.
Δηλαδή; λέει ο Γιώργος τι δουλειά θα κάνουμε;
Θα ανοίξουμε μανάβικο. Βρήκα ένα καλό μαγαζί σε κεντρικό δρόμο και δεν έχει εκεί κοντά άλλο μανάβικο. Είναι μοναδική ευκαιρία σου λέω.
Δεν νομίζω φίλε.
Το μανάβικο έχει πολλή φύρα, εξάλλου όλοι τώρα ψωνίζουν από τα SM. Για λογάριασε και πόσα χρήματα πρέπει να επενδύσεις για να το φτιάξεις, ενοίκια, ασφάλιση, λειτουργικά έξοδα κλπ είναι πολλά τα χρήματα. Δεν νομίζω ότι θα τα βγάλει αυτή η επιχείρηση. Γι αυτό άσε το καλύτερα. Εξάλλου τι θα γίνεις, μανάβης; Θα ψάξουμε να βρούμε κάτι άλλο.
Τι συμβούλευσε ο Γιώργος το φίλο του;
Τον συμβούλευσε να “κάτσει στ' αυγά του”.
Τον συμβούλευσε να μην επιχειρήσει διότι θα αποτύχει.
Τον συμβούλευσε να μην κάνει τίποτε.
Τον συμβούλευσε να το ξεχάσει.
Για σκεφθείτε λίγο:
Χρειάζεται συμβουλή κάποιος για να μην κάνει κάτι;
Χρειάζεται κάποιον μέντορα επιτυχημένο στην “αποτυχία” για να τον συμβουλέψει τι να μην κάνει; Χρειάζεται κάποιον ειδικό που “ξέρει τα πάντα”;
Για σκεφθείτε λίγο ακόμη:
Ο Γιώργος έχει κάνει το επάγγελμα του μανάβη για να γνωρίζει;
Μήπως έκανε κάποια έρευνα αγοράς τουλάχιστο και κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα;
Σε πόσο χρόνο από την στιγμή της πρότασης την είχε μελετήσει, αξιολογήσει και με ισχυρή αυτοπεποίθηση συμβούλευσε το φίλο του να το ξεχάσει;
Αστραπιαία Τώρα αναλογιστείτε:
Πόσο σοβαρή είναι μια τέτοια στάση απέναντι σε μια επιχειρηματική πρόταση;
Πόσο σοβαρά πρέπει να παίρνουμε ανθρώπους που “ξέρουν” και σε δευτερόλεπτα έχουν απορρίψει την οποιαδήποτε πρόταση;
Πόσο μάλλον να ακούμε και να συμβουλευόμαστε τέτοιους ανθρώπους.
Πού θα μας οδηγήσουν;
Και τώρα θα αναρωτηθείτε;
Γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι ακούνε τέτοιους “μέντορες” και χάνουν καταπληκτικές ευκαιρίες που τους στέλνει η ζωή;
Διότι απλά σε κάποιες περιπτώσεις βολεύει.
Βολεύει να μην μπώ σε διαδικασία και ξεβολευτώ.
Βολεύει γιατί δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο.
Βολεύει γιατί ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΟ να κάνω κάτι.
Βολεύει γιατί βαριέμαι.
Και αν δεν έχω ισχυρό κίνητρο και ισχυρή θέληση όσες ευκαιρίες και να μου στείλει η ζωή θα συμβουλευτώ εκείνον που πρέπει προκειμένου να καταλήξω σε εκείνο που κατά βάθος οι πεποιθήσεις μου και τα πιστεύω μου, ή η έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης υπαγορεύουν.
Δεν μπορείς. Δεν θα πετύχεις. Είναι μάταιο. Άρα κάτσε στα αυγά σου και δεν κινδυνεύεις να αποτύχεις. Αφού δεν θα κάνεις τίποτε είναι βέβαιο ότι δεν θα αποτύχεις.
Υπάρχει άραγε κάποια πιθανότητα να πετύχεις αν δεν κάνεις τίποτε;
Υπάρχει περίπτωση να βρείς αυτό που σου ταιριάζει αν δεν δοκιμάσεις;
Υπάρχει περίπτωση να κερδίσεις αν δεν ρισκάρεις;
Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσεις οποιοδήποτε εισόδημα αν δεν κάνεις κάτι;
Παίρνοντας το δρόμο του αύριο οδηγείσαι με ταχύτητα στη χώρα του ποτέ.
Θα το δούμε... Άσε θα το μελετήσω... Θα βρώ κι άλλες πληροφορίες.... Θα συμβουλευτώ και τους φίλους μου... Θα ξεκινήσω κάποια στιγμή.... Θα το δω την επόμενη εβδομάδα....
Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να κάνεις κάτι από το τώρα...αλλα
