Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024

Ο μπαμπουλας της ευτυχίας

Ζούμε σε μια εποχή όπου ο φόβος έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Από μικρή ηλικία, μας έχουν εκπαιδεύσει να φοβόμαστε, αποδεχόμενοι αυτή την κατάσταση σαν κάτι φυσιολογικό. Για παράδειγμα, πολλές φορές οι γονείς μας μας λένε να μην πλησιάζουμε τον άγνωστο στο δρόμο ή να μην τρέχουμε στο σκοτάδι, προκαλώντας μας άγχη που μπορεί να μας ακολουθούν για μια ζωή. Σαν παιδιά, έχουμε ακούσει ιστορίες για τον μπαμπούλα ή τον κακό λύκο, που είναι παραδείγματα του τρόμου που μας έχουν διαποτίσει.

Καθώς μεγαλώνουμε, αυτή η εκπαίδευση συνεχίζεται μέσω των ταινιών τρόμου που καταναλώνουμε, των βίαιων ειδήσεων που παρακολουθούμε και των ιστοριών που κυκλοφορούν γύρω μας. Όλες αυτές οι εικόνες γεμίζουν την ψυχή μας με φόβο και ανησυχία, κάνοντάς μας να νιώθουμε συνεχώς σε κίνδυνο. Ο εγκέφαλός μας εκπαιδεύεται να αναγνωρίζει τον τρόμο ως κανονικότητα, και σιγά-σιγά, χάνουμε την ικανότητά μας να απολαμβάνουμε τις όμορφες στιγμές της ζωής.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πώς οι ειδήσεις μας βομβαρδίζουν με αναφορές για εγκλήματα, φυσικές καταστροφές ή πολιτική αναταραχή. Κάθε φορά που παρακολουθούμε αυτές τις εκπομπές, αντί να νιώθουμε ασφάλεια, δημιουργούμε ένα εσωτερικό κλίμα φόβου που μας απομακρύνει από την ευτυχία. Χάνουμε τη δυνατότητα να νιώθουμε ασφαλείς και ευτυχισμένοι, ενώ γινόμαστε ευάλωτοι και ανίκανοι να αντιδράσουμε στις προκλήσεις που μας παρουσιάζει η ζωή.

Ακόμα και σε πιο προσωπικές σχέσεις, ο φόβος μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Μπορεί να μας εμποδίσει να ανοίξουμε τις καρδιές μας στους άλλους, φοβούμενοι την απόρριψη ή την απώλεια. Έτσι, όταν επιλέγουμε να κρατήσουμε αποστάσεις ή να μην μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, χάνουμε την ευκαιρία για αυθεντική σύνδεση και αγάπη.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι, όσο ζούμε στον φόβο, τον ενισχύουμε. Δημιουργούμε αρνητική ενέργεια και προσελκύουμε κακά και αναποδιές στη ζωή μας. Ο φόβος τρέφει τους πονηρούς και τους επιτήδειους, που επωφελούνται από την αδυναμία μας, σαν παράδειγμα οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται τις ανασφάλειές μας για να μας πείσουν να αγοράσουμε προϊόντα ή υπηρεσίες που δεν χρειαζόμαστε.

Αλλά πώς μπορούμε να αποβάλουμε τον φόβο και να ανακτήσουμε την ευτυχία μας; Το πρώτο βήμα είναι να θυμώσουμε με τον εαυτό μας για το πώς έχουμε επιτρέψει στον φόβο να μας ελέγχει. Όταν νιώθουμε φόβο, πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: "Τι ακριβώς φοβάμαι;" Συχνά, οι απαντήσεις θα μας εκπλήξουν, καθώς ο φόβος μας είναι αόριστος και υποκινούμενος από τις εμπειρίες και την κοινωνική πίεση.

Είναι καιρός να εστιάσουμε στην ελπίδα, στην αγάπη και στις θετικές εμπειρίες. Ας επιλέξουμε να μοιραζόμαστε θετικά μηνύματα και να προβάλλουμε τη χαρά, αντί να επιτρέπουμε στον φόβο να μας καταναλώνει. Ας αρχίσουμε να παρατηρούμε τις όμορφες στιγμές γύρω μας, όπως μια ηλιοφάνεια που μας γεμίζει ενέργεια ή μια γλυκιά κουβέντα από έναν φίλο που μας κάνει να χαμογελάσουμε.

Η ευτυχία είναι στο χέρι μας. Ας αγωνιστούμε για να την ανακτήσουμε, συνειδητοποιώντας ότι η πραγματική μας δύναμη έρχεται από την ελευθερία της ψυχής μας. Με το να αποδεχτούμε ότι ο φόβος είναι απλώς μια σκέψη και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την αντίληψή μας, μπορούμε να αρχίσουμε να ζούμε πραγματικά, να αγαπάμε, να ελπίζουμε και, πάνω απ' όλα, να είμαστε ευτυχισμένοι.


Η πιο γρηγορη ταχυτητα

Η ταχύτητα του φωτός είναι η γρηγορότερη που γνωρίζουμε, λένε. Ταξιδεύει με τέτοια ταχύτητα που μας φαίνεται ακατόρθωτο να τη φτάσουμε. Όμως υπάρχει κάτι που ξεπερνά ακόμα και αυτήν – η ταχύτητα της φαντασίας μας. Κλείνουμε τα μάτια και με μια σκέψη βρισκόμαστε όπου θέλουμε, σε όποιο μέρος του σύμπαντος, ακόμα και στο φεγγάρι. Ο νους μας μπορεί να μας ταξιδέψει πέρα από κάθε φυσικό περιορισμό.

Αλλά αν ψάχνουμε την απόλυτη ταχύτητα, την ταχύτητα που ξεπερνά το φως και τη φαντασία, τότε μιλάμε για την ταχύτητα της προστασίας του Θεού. Αυτή η προστασία δεν χρειάζεται να τη φανταστούμε για να δράσει. Είναι πάντα εκεί, αόρατη αλλά παρούσα. Δεν περιμένει να τη ζητήσουμε ούτε χρειάζεται να τη σκεφτούμε την κατάλληλη στιγμή. Είναι σαν μια αστραπή που προηγείται της καταιγίδας, επεμβαίνοντας κλάσματα δευτερολέπτου πριν συμβεί το ατύχημα. Τη στιγμή που όλα δείχνουν να οδηγούν σε κίνδυνο, ο Θεός παρεμβαίνει – και εκεί που τα πράγματα φαίνονταν αμετάκλητα, η έκβαση αλλάζει.

Αυτό είναι το μυστικό της θείας προστασίας: δεν τη βλέπουμε, δεν την αισθανόμαστε πάντοτε, αλλά εκείνη βρίσκεται σε κάθε γωνιά της ζωής μας, πιο γρήγορη και από τη σκέψη μας, πιο άμεση από το φως. Η ταχύτητά της υπερβαίνει τους νόμους της φύσης, γιατί προέρχεται από τον Θεό, τον Δημιουργό κάθε φυσικού κανόνα. Όταν την αποζητάμε με πίστη, είναι εκεί – ανεξάρτητα από το αν εμείς την αξίζουμε ή όχι.

Κάθε μέρα, σε κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή της ζωής μας, μπορούμε να ζητάμε την προστασία του Θεού. Είναι μια ασπίδα που δεν φθείρεται, δεν κουράζεται και δεν περιορίζεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Και το πιο σπουδαίο; Η προστασία Του δεν είναι ένα προνόμιο για λίγους. Προσφέρεται σε όποιον τη ζητά με πίστη, σε όποιον στρέφεται προς Εκείνον με ειλικρίνεια και ταπείνωση.

Στην καθημερινότητα μας, όταν οι ταχύτητες της ζωής γίνονται καταιγιστικές και οι κίνδυνοι πληθαίνουν, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως υπάρχει μια δύναμη που δρα πιο γρήγορα από οτιδήποτε άλλο. Μια δύναμη που αλλάζει το αποτέλεσμα πριν καν προλάβει να συμβεί το αναπόφευκτο. Και αυτή είναι η ταχύτητα της αγάπης και της προστασίας του Θεού.

Ας μην ξεχνάμε να την ζητάμε, να την επικαλούμαστε με εμπιστοσύνη, γιατί είναι πάντα εκεί, έτοιμη να μας φυλάξει.