Μια στιγμή αφύπνισης ήρθε όταν άκουσα κάποιον σε μια ομιλία να λέει: «Την ημέρα που θα αναγκαστείς να πάρεις κάτι με δόσεις, ψάξε για δεύτερη δουλειά – ξεκινάς να σκάβεις το λάκκο σου». Και μετά πρόσθεσε κάτι ακόμα πιο ουσιαστικό: «Οτιδήποτε αγοράζεις και χάνει την αξία του, ειδικά αν το παίρνεις με δόσεις, σε σπρώχνει προς τη χρεοκοπία».
Κι έτσι αναλογίστηκα πόσα κινητά, πόσα αυτοκίνητα, πόσα ταξίδια, ρούχα και "ζωάρα" είχα κάνει έτσι. Όλα με την ψευδαίσθηση ότι ζω μια γεμάτη ζωή. Μα στην πραγματικότητα, ήταν όλα προσωρινά – χωρίς διάρκεια και χωρίς νόημα. Κάθε απόφαση κατανάλωσης που έκανα, με οδηγούσε όλο και πιο βαθιά σε έναν κύκλο εξαρτήσεων από το χρήμα και το χρέος.
Αυτό με έφερε αντιμέτωπο με μια σκληρή αλήθεια: η ζωή δεν είναι η συσσώρευση πραγμάτων. Όσο περισσότερο αγοράζεις ό,τι χάνει την αξία του, τόσο περισσότερο χάνεις εσύ την ελευθερία σου. Η ερώτηση, λοιπόν, είναι: Ζεις πραγματικά ή απλά ξοδεύεις;
Προβληματίσου: Πόσες φορές έκανες κι εσύ μια αγορά επειδή πίστευες ότι έτσι θα γίνεις πιο ευτυχισμένος; Έχεις νιώσει ποτέ να "σκαβεις το λάκκο σου" χωρίς να το καταλαβαίνεις;
