Οι ζεστές μέρες χάθηκαν, τα βράδια δροσέψανε, και η μυρωδιά της πρώτης βροχής ανακάτεψε τις σκέψεις μας.
Μείναμε πίσω, με τα μάτια στραμμένα σε έναν ήλιο που έγερνε σιγά σιγά, κι ενώ οι μέρες μικραίνουν, οι ευκαιρίες για να ζήσουμε, για να αγαπήσουμε, μοιάζουν να μας φεύγουν μέσα από τα χέρια.
Όχι, ο Σεπτέμβρης δεν βιάστηκε. Εμείς ήμασταν αυτοί που δεν προλάβαμε να σταματήσουμε, να ανασάνουμε λίγο, να αφήσουμε τον χρόνο να κυλήσει χωρίς να τον κυνηγούμε.
Ίσως όμως, η πραγματική μαγεία να κρύβεται σε αυτή την εναλλαγή. Στις στιγμές που χάνονται και στις νέες που έρχονται, αναπολώντας με νοσταλγία όσα πέρασαν και ανυπομονώντας για όσα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου