"Θα ηθελα ως γυναίκα να καταθέσω την άποψή μου σχετικά με το φαιόμενο των αυτοκτονιών που θίξατε.
Είμαι 36 και όπως καταλαβαίνετε οι περισσότεροι συνομήλικοί μου έχουν παιδιά και χρωστάνε επίσης τα μαλλιά της κεφαλής τους.
Παιδιά ας το αποδεχτούμε, ΄ετσι είναι η κατάσταση...
Πρσωπικά δε χρωστάω αλλά ζορίζομαι απίστευτα να τα βγάλω πέρα.
Ο αρραβωνιαστικός μου χρωστάει στο ΤΕΒΕ, εξαψήφιο ποσό και έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του όπως χλιάδες συνάνθρωποί μας।
Ούτε τον εαυτό σας βοηθάτε, ούτε κανέναν τιμωρείτε και αφήνετε πίσω σας και άλλους "νεκρούς", τους ανθρώπους που σας αγαπάνε.
Στην Ελλάδα ένα καλό που μας έχει μείνει είναι η συμπαράσταση από φίλους και συγγενείς.
Ζητήστε τη, μη ντρέπεστε.
Οι μισοί τουλάχιστον Ελληνες έχουμε ένα πατρικό, έστω σε χωριό, πηγαίντε, μείνετε εκεί, κάντε δέκα μεροκάμματα σε διαφορετικές δουλειές, οι αλλοδαποί πως στο καλό τα καταφέρνουν και δεν αυτοκτονούν για χρέη που δεν έχουν στον ηλιο μοίρα και έχουν και 4 παιδιά?
Καταλαβαίνω πως ένας άνθρωπος μπορεί να νιώθει τη θηλιά στο λαιμό του όλο και να σφίγγει αλλά δεν είναι λύση, όχι ρε σεις.
Εμείς σα χαζοχαρούμενοι τον άλλο μήνα παντευόμαστε.
Λέμε να κάνουμε και παιδί σύντομα.
Και ας το ξέρουμε πως σε όλη μας τη ζωη θα μας κυνηγάει το ΤΕΒΕ.
Λες και είμαστε μόνο εμείς....
Και φυλακή για χρέη που λέει ο λόγος να πάει ο άντρας μου εγώ έξω θα είμαι, θα μεγαλώνω το παιδί μας και θα τον περιμένω.Που δε θα πάει γιατί ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να πάει φυλακή η μισή χώρα.
ΥΓ: Εχασα τον πατέρα μου ξαφνικά πολύ μικρή
Δεν αυτοκτόνησε, η καρδιά του τον πρόδωσε.
Ενα παιδί δεν ξπερνάει ποτέ έναν τέτοιο ξαφνικό χαμό, ακόμα και στα 36 του.
Για το Θεό, μην αφηνετε ορφανά....για το Θεό...και όλα θα γίνουν।
Η μπορεί να μην γίνουν αλλά τουλάχιστον η οικογένειά σας θα σας έχει κοντά της।"
Μια αναγνώστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου