Αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα η αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς η καθίζηση του εισοδήματος των καταναλωτών και η αύξηση του κόστους λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων φέρνουν τη μια ανακοπή μετά την άλλη. Έτσι, παρά τις προσπάθειες διάσωσης του «ασθενούς» μέσω συνεχών προσφορών και εκπτώσεων έχει αρχίσει να εμφανίζεται έντονα το φαινόμενο των ξενοίκιαστων καταστημάτων σε πολλές κεντρικές, ακόμη και παραδοσιακά εμπορικές, οδούς της πόλης.
Όπως σημειώνουν καταναλωτές και έμποροι, η εξέλιξη αυτή μοιάζει, για την ώρα τουλάχιστον, μη αναστρέψιμη, αφού όλα συντείνουν στην ιδιαίτερα προβληματική λειτουργία της αγοράς. Οι πρώτοι αναφέρουν ότι δεν τους προξενεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός των ολοένα και περισσότερων κλειστών καταστημάτων, καθώς το εισόδημα της πλειονότητας των καταναλωτών έχει πληγεί σε τέτοιον βαθμό, που είναι φύσει αδύνατο να υπάρξει κατανάλωση όμοια με αυτήν των παρελθόντων ετών.
Τα δύο κύρια στοιχεία που αναφέρουν προς επίρρωση της πεποίθησής τους ότι το φαινόμενο των ανοίκιαστων καταστημάτων θα ενταθεί είναι ο φόβος που έχει καταλάβει τους καταναλωτές, καθώς και το γεγονός ότι οι ίδιοι οι καταστηματάρχες δεν εξαντλούν τις δυνατότητές τους, για να τονώσουν την κατανάλωση. Κοινή πεποίθηση αποτελεί ότι οι έμποροι μπορούν να περιορίσουν περαιτέρω το περιθώριο κέρδους τους, τη στιγμή που ο κόσμος έχει λουφάξει καταναλωτικά και ξοδεύει χρήματα μόνο για την κάλυψη βασικών αναγκών, έχοντας τρομοκρατηθεί τόσο από τα μέχρι τώρα μέτρα όσο και από αυτά που πληροφορείται ότι έπονται.
Από την άλλη, οι περισσότεροι έμποροι και οι καταστηματάρχες του κέντρου του Ηρακλείου κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι είναι για το μέλλον. Τα κλειστά καταστήματα, αναφέρουν, δεν αποτελούν μια μακρινή για τους ίδιους εικόνα και ένα απίθανο ενδεχόμενο. Αντιθέτως, είναι τέτοιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν που ουσιαστικά παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους και για να μπορέσουν να αποφύγουν και αυτοί το λουκέτο.
Τονίζουν χαρακτηριστικά ότι κάθε χρόνο το κόστος λειτουργίας τους αυξάνεται, ενώ μειώνεται ταυτόχρονα ο τζίρος, άρα και το κέρδος τους. Από τη μια, η επιβολή μιας σειράς φόρων και κρατήσεων που έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Από την άλλη, η επιβολή φόρων από το κράτος που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση του πάγιου κόστους λειτουργίας τους, καθώς και η αναλγησία πολλές φορές των ιδιοκτητών χώρων στέγασης, οι οποίοι συχνά δεν διστάζουν να ζητήσουν ακόμη και αύξηση στα καταβαλλόμενα ενοίκια, έχουν φέρει πολλούς καταστηματάρχες ένα βήμα πριν το γκρεμό.
Έχουν μάλιστα εναποθέσει τις ελπίδες τους στην… ελπίδα ότι κάποιο θαύμα θα γίνει και θα αρχίσει ο κόσμος και πάλι να καταναλώνει, αφού, όπως λένε, δεν έχουν για την ώρα διαπιστώσει σοβαρές ενδείξεις και πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα κωφεύει απέναντι στις ανάγκες των επιχειρηματιών καθώς εξακολουθεί να κρατάει κλειστό τον αγωγό χρηματοδότησής τους. Αποτέλεσμα τούτου είναι οι καταστηματάρχες, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων αντιμετωπίζει σημαντικές δανειακές υποχρεώσεις να βρίσκονται ήδη για μεγάλο διάστημα σε μια κατάσταση ασφυξίας όσον αφορά στη ρευστότητα.
Παράλληλα, δεν τους δίδεται, όπως τονίζουν, κανένα κίνητρο εκ μέρους της Πολιτείας να προσδοκούν ότι θα βελτιωθεί η εικόνα, αφού πέρα από την επιβολή μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα δεν έχει προχωρήσει σε καμία ουσιαστική πρωτοβουλία αναπτυξιακού χαρακτήρα που θα εμψυχώσει την αγορά και θα βελτιώσει την ψυχολογία της οικονομίας. Το μείγμα αυτό του κύματος ύφεσης σε συνδυασμό με τη δυστοκία στον Αναπτυξιακό τομέα δεν αφήνουν περιθώρια για βάσιμες ελπίδες, εκτιμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου