Τον όρο «νεόπλουτος» τον γνωρίζουμε όλοι, οι όροι «νεόφτωχος» και «νεοάστεγος» δυστυχώς ήρθαν πιο πρόσφατα, μετά το 2010, μαζί με τις πρωτοφανείς οικονομικές συνθήκες στη χώρα μας.
Ωστόσο εγώ σας παρουσιάζω έναν καινούργιο όρο, έναν όρο με τον οποίο όλοι οι Έλληνες, από 25 έως και 40 ετών -σε πολλές περιπτώσεις- εξοικειώνονται και προσπαθούν να αποβάλλουν με κάθε τρόπο: εκείνον του νεονέου.
Όλοι μας τον γνωρίζουμε, καθώς τα τελευταία χρόνια μας έχει καταδικάσει σε μια στασιμότητα. Σε μια κατάσταση όπου αδυνατούμε να πάρουμε αποφάσεις και να κινηθούμε ως πραγματικοί ενήλικες. Παραμένουμε νέοι, χωρίς να το επιλέγουμε, καθώς μας είναι πρακτικώς αδύνατον να προχωρήσουμε.
Ο νεονέος τελειώνει τον μήνα με είκοσι ευρώ στο πορτοφόλι. Ο νεονέος, που δεν μένει στο σπίτι των γονιών του, χρωστάει ένα τετράμηνο κοινόχρηστα. Ο νεονέος πληρώνει τη ΔΕΗ όταν πλέον του έρθει προειδοποίηση για διακοπή της παροχής του ρεύματος και αλλάζει εταιρείες κινητής τηλεφωνίας «σαν τα πουκάμισα», μέχρι να πάρει την απόφαση να περάσει σε καρτοκινητό.
Ο νεονέος φεύγει διακοπές δίχως να ξέρει πώς θα επιστρέψει, και στα γενέθλιά του σκέφτεται πόσους φίλους θα καλέσει, καθώς αδυνατεί να κεράσει πάνω από πέντε.
Ο νεονέος, που έχει δουλειά, ψάχνει για την επόμενη από την πρώτη ημέρα που θα πατήσει το πόδι στο γραφείο, διότι πληρώνεται ελάχιστα και από ένα σημείο και μετά αρχίζουν οι καθυστερήσεις και οι μειώσεις.
Ο νεονέος αποφεύγει να τακτοποιήσει υποθέσεις του που απαιτούν να περάσει από ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, καθώς του προκαλούν άγχος και δεν καταλαβαίνει γιατί ούτε καν με την Εφορία, το ΙΚΑ ή τον ΟΑΕΕ, να μην μπορεί να βρει έναν τρόπο συνεννόησης!
Ο νεονέος μπορεί να μην έχει χρήματα, να δανείζεται από τον κολλητό του κανένα «πενηνταράκι» προς το τέλος του μήνα και να έχει υποχρεωθεί να σημειώνει την κάθε του δαπάνη για να μην πέσει πάλι έξω, αλλά ακόμα υπομένει.
Μπορεί να αδυνατεί να προβάλλει τον εαυτό του στο μέλλον, προκειμένου να δει πώς θα ήταν τα πράγματα με μια οικογένεια, με αυξημένες υποχρεώσεις, αλλά εξακολουθεί να κάνει σχέδια και πάνω απ’ όλα εξακολουθεί να πιστεύει στη δύναμη των ανθρωπίνων σχέσεων.
Ο νεονέος ελπίζει κάποια μέρα η τύχη του να αλλάξει, να ανταμειφθεί, καθώς -εκεί που όλοι οι φίλοι του έφυγαν- εκείνος ακόμα επιμένει σε μία χώρα που -προς το παρόν- φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί την ύπαρξή του, τις ανάγκες του, αλλά κυρίως τις ικανότητες και το πείσμα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου