Βαφτισαμε τον πόνο διασκέδαση

Η κραιπάλη δεν είναι επιλογή, είναι μια αντίδραση στο τραύμα. Είναι εύκολο να παρασυρθείς από την ιδέα ότι η ζωή βρίσκεται στα ατέλειωτα ξενύχτια, στα ποτά, στις στιγμές διασκέδασης χωρίς όρια. Το βλέπουμε να συμβαίνει ξανά και ξανά γύρω μας. Άνθρωποι που κάποτε ζούσαν μια ζωή γεμάτη γαλήνη, μέσα σε ένα σταθερό οικογενειακό κλίμα, ξαφνικά αρχίζουν να αλλάζουν συμπεριφορές. Ξεκινάνε να βγαίνουν συνεχώς, να ξενυχτάνε, να πίνουν και να ονομάζουν αυτή τη νέα τους ζωή "κοινωνική". Άλλοι μπλέκουν σε παρέες που έχουν τέτοιο τρόπο ζωής και χωρίς καν να το καταλάβουν, γίνονται κομμάτι αυτού του κύκλου.

Πολλές φορές, οι άνθρωποι αυτοί δεν ξεκινάνε με την πρόθεση να καταστρέψουν τις ζωές τους. Ήταν εκείνοι που κάποτε ήταν παρόντες για τις οικογένειές τους, έδιναν προτεραιότητα στην αγάπη και τη φροντίδα, και ζούσαν με σταθερότητα. Όμως, είτε λόγω πίεσης, είτε από κάποια εσωτερική ανάγκη να ξεφύγουν από κάτι που τους πονάει, αρχίζουν να βλέπουν τη διασκέδαση ως απόδραση. Ξαφνικά, οι νύχτες γίνονται πιο μακριές, οι συναντήσεις με φίλους πιο αλκοολούχες, και το συναίσθημα της ευθύνης εξασθενεί.

Στην αρχή, μπορεί να φαίνεται αθώο. Μια μικρή αλλαγή, λίγη περισσότερη "ελευθερία" από τη ρουτίνα. Μα σύντομα, οι οικογενειακές στιγμές αρχίζουν να παραμελούνται, οι σχέσεις χαλαρώνουν, και ο κόσμος γύρω τους αρχίζει να αλλάζει. Ο σύζυγος που πάντα γυρνούσε σπίτι έγκαιρα, τώρα δεν βρίσκεται εκεί για το βραδινό με την οικογένεια. Η μητέρα που ήταν πάντα κοντά στα παιδιά της, τώρα απομακρύνεται και χάνει τη σύνδεση με την καθημερινότητα. Όλα αυτά θυσιάζονται στο βωμό μιας ψεύτικης διασκέδασης, που τελικά καταλήγει να προκαλεί περισσότερο πόνο απ' όσο λύνει.

Όμως, η ζωή δεν βρίσκεται σε αυτά τα ατελείωτα ξενύχτια και στις υπερβολές. Το να πίνεις, να ξενυχτάς και να ξεχνάς τον εαυτό σου, δεν είναι το νόημα της ζωής – είναι μια φευγαλέα φυγή από όσα πραγματικά σε πονάνε. Η πραγματική ζωή είναι αυτή που χτίζεις καθημερινά, με τις σχέσεις σου, με την αγάπη και τη φροντίδα που δίνεις και λαμβάνεις. Είναι εκεί που υπάρχει σταθερότητα, σεβασμός και αφοσίωση. 

Και όταν κάποιος παρασύρεται στη λαγνεία της κραιπάλης, δεν καταλαβαίνει ότι πίσω του αφήνει ανθρώπους πληγωμένους. Οικογένειες διαλύονται, σχέσεις που ήταν κάποτε δυνατές τώρα καταρρέουν. Οι επιλογές που κάποτε φαίνονταν αθώες, μετατρέπονται σε εφιάλτες για αυτούς που παραμένουν πίσω, παρακολουθώντας την πτώση. Πίσω από κάθε βράδυ "διασκέδασης" που παρατείνεται, υπάρχει η σιωπή ενός σπιτιού που αδειάζει.

Η πραγματική ζωή δεν κρύβεται σε πρόσκαιρες απολαύσεις και φυγές. Είναι στην ικανότητα να κοιτάς κατάματα τα τραύματά σου, να τα αποδέχεσαι, να τα γιατρεύεις και να συνεχίζεις. Η κοινωνική ζωή, η φιλία, η αγάπη, δεν έχουν να κάνουν με την υπερβολή, αλλά με τη βαθιά σύνδεση που δημιουργείς με τον κόσμο γύρω σου, χωρίς να χρειάζεται να δραπετεύσεις. Ζωή σημαίνει να αναγνωρίζεις τη σημασία των σχέσεων και να παλεύεις γι' αυτές, αντί να τις αφήνεις να καταρρεύσουν πίσω από τη μάσκα της "διασκέδασης".