«Ποιος; Αυτός! 1-0!» Πόσες φορές πήρατε την συγκεκριμένη απάντηση από κάποιον –ενήλικο- φίλο σας και αναρωτηθήκατε «Μα καλά, ακόμα στο Δημοτικό είναι;».
Πιθανότατα όσες ήταν εκείνες οι φορές που, περπατώντας στον δρόμο φροντίσατε επιμελώς να πατήσετε μέσα (ή έξω) από τις γραμμές στα πλακάκια του πεζοδρομίου ή κάνατε ντους και δοκιμάσατε για πολλοστή φορά τις ικανότητές σας στην όπερα.
Μην νιώθετε περίεργα, όλοι μας έχουμε κρατήσει συνήθειες και «ανωριμότητες»που είχαμε μικροί, μερικοί σε λιγότερο, άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό. Και όσα χρόνια και αν περάσουν, δύσκολα θα τις αποχωριστούμε.
Ποιες είναι αυτές;Εγω για παράδειγμα πήρα μηχανάκι αλα "Σταμάτης Γαρδέλης στα Τσακάλια" ενώ δεν σταμάτησα ποτέ να σκάω αυτές τις φούσκες που είναι για να προστατεύουν τα εύθραυστα αντικείμενα και δεν ξέρω ακόμα πως το λένε αυτο το υλίκό,παλεύω ακόμα να κόψω την «γουρουνιά» που έκανα μικρός και λυσούσε η μάνα μου. «Ονομάζεται η ‘μερέντα με το κουτάλι’. Τα υλικά είναι μια μερέντα και ένα κουτάλι. Στην εκτέλεση βουτάς την Μερέντα από το ψυγείο, την ανοίγεις, βουτάς το κουτάλι μέσα και την τρως όλη. Αν υπάρχει και δεύτερη Μερέντα, επαναλαμβάνεις. Γενικώς τρως όσες Μερέντες έχει το ψυγείο»Μέχρι πρότινος ίσως, τρακωνόμουν με την αδερφή μου την Ελένη για "ποιόν αγαπάει πιο πολύ ο μπαμπάς ή η μαμά".Παρόλο που θεωρω τον εαυτο μου πολύ ώριμο,παρ’ όλα αυτά συνεχίζω να κατουράω στο δρόμο αν "ζοριστώ". ...ΑΑΑ....συνεχίζω να κάνω ότι καπνίζω τα Caprice, ενώ όταν κάποιος φτερνίζεται του λέω πάντα έναν τριψήφιο αριθμό...όταν κάποιος μετράει οτιδήποτε με αριθμούς προσπαθώντας να συγκεντρωθεί, του «πετάω» τυχαίους αριθμούς για να τον αποσυντονίσω και να χάσει το μέτρημα. Βέβαια έχω σταματήσει να χτυπαω κουδούνια στους ορόφους της πολυκατοικίας όπως συνήθιζα .να κάνω μικρός με τους φίλους μου μιας και δεν έχω πλέον την ταχύτητα που είχα, όμως αυτό δεν μ εμποδίζει να χτυπάωι τα κουδούνια κάτω από την πολυκατοικία ή σε άλλες πολυκατοικίες...Ξεχνώ και δεν είναι εύκολο να θυμηθώ τα πάντα γιατί δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο αλλά το υποσχέθηκα στο φίλο μου τον ΑΝτώνη οπότε συνεχίζω....ΝΑΙ έχω στείλει μηνύματα σε κολλητο μου γράφοντας «Είναι επείγον, πάρε με οπωσδήποτε τηλέφωνο σε αυτό το νούμερο» το οποίο νούμερο ανήκει σε καμμιά βίζιτα.Τέλος καταστρέφω σύμφωνα με την γύναίκα μου και την κουμπάρα μου τη Ζωή κάθε παρτίδα επιτραπέζιου παιχνιδιού ή παρτίδας χαρτιών και έχω ανάψει το καλοριφέρ σε αυτοκίνητα φίλων και εχθρών το καλοκαίρι, αλλά φροντίζω να είναι στην πρώτη σκάλα για να μην ακούγεται. Συνοψίζοντας, παρατηρούμε πως υπάρχουν μερικές συνήθειες που είναι κοινές στους περισσότερους από εμάς:
* Όταν ανεβαίνουμε τα σκαλιά τα μετράμε.
* Πετάμε βότσαλα στους φίλους όταν κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα.
* Σκίζουμε το χάρτινο τραπεζομάντηλο στις ταβέρνες.
* Επαναλαμβάνουμε με λεπτή φωνή τα λεγόμενα όποιου θέλουμε να κοροϊδέψουμε.
* Ρίχνουμε «παστέλι» στο κούτελο.
* Κλωτσάμε κουκουνάρια στον δρόμο.
* Κάνουμε ότι παίζουμε μπάσκετ όταν χρειαστεί να πετάξουμε κάτι στα σκουπίδια.
* Πιάνουμε κόκκινο όταν λέμε το ίδιο πράγμα με κάποιον.
* Τραγουδάμε στο ντους.
* Ρίχνουμε ακόμα σαΐτες στους συναδέλφους στο γραφείο.
* Πιάνουμε το μπουκάλι με το νερό όταν μας λέει κάποιος να το πιάσουμε, αλλά δεν του το δίνουμε μέχρι να πει «δωσ’ το μου τώρα».
* Κάνουμε καθρεφτάκι όταν μας μουτζώνουν.
* Όταν ορκιζόμαστε σταυρώνουμε τα δάχτυλά μας.
* Κατουράμε στο ντους και στη θάλασσα.
Υ.Γ. Αντώνη νομίζω "μου τα εχωσα" για τα καλα ;-) !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου