Ήρθε το καλοκαιράκι
Καρπούζια όλου του κόσμου φαγωθειτε
Και καθώς όλα δείχνουν πως το πετρέλαιο τον φετινό χειμώνα θα πληρωθεί σε ράβδους χρυσού και παρθενικούς υμένες,
το καλοκαίρι έφτασε μάλλον. Χωρίς να το πολυκαταλάβεις, χωρίς καλά καλά να θυμάσαι πως έχεις ακόμη κάτι που τα γερμανικά φύλα του Βορρά φθονούν. Γιατί είπαμε μπορεί να μας λένε πως είμαστε οι τεμπέληδες της υπόθεσης κι ότι συνεχώς τους ζητάμε λες και μας έχουν βαφτίσει, όμως ο Γερμανός θα την βάλει στο cubicle την αφίσα Σαντορίνη ή την αφίσα Ναυάγιο και θα τρέξει το σάλιο πάνω στο πρέτσελ, εγώ τί αφίσα να βάλω απ' αυτόν; Το θετικό πρόσημο του προϋπολογισμού του; Σας παρακαλώ...
Ήρθε λοιπόν το καλοκαίρι, αι κρουαζιέραι άρχισαν κι εγώ κοιτώ τα μπακιροφραγκοδίφραγκα στο πορτοφόλι μου, με το βλέμμα της φαρμακοποιού προς την 7χρονη που της ζητάει τεστ εγκυμοσύνης και σπιράλ -μην τα τυλίξετε είναι για το δρόμο-. Αυτά είναι λοιπόν, αυτό είναι το απόσταγμα το φετινού χειμώνα. Μ αυτά όχι διακοπές δεν κάνεις, σε τζουκ μποξ να τα έριχνες, ένα κουπλέ θα σου έπαιζε. Αλλά όποιον και να κατηγορήσεις πάλι εσένα βαραίνουν οι μεγαλύτερες ευθύνες. Απ΄τη δουλειά απλήρωτος για μήνες, τί τα θέλεις μωρέ τα βρωμόχαρτα για να τα βάλεις στην τράπεζα και να κονομάνε οι καρχαρίες; -Όχι σκέφτομαι εγώ. Για να γίνεις ένα ζόμπι- καταναλωτής, να δημιουργείς επίπλαστες ανάγκες και σαν υπνωτισμένος να τις υπηρετείς; -Για μαλάκες ψάχνεις τώρα... Τελικά η γενιά του ΠΩΛΗΤΑΙχνείου είχε τον τρόπο της. Ειδικά στον ρόλο του εργοδότη είναι άλλο πράγμα...
Καρπούζια όλου του κόσμου φαγωθείτε
Θα τη βγάλουμε και φέτος, αλλά μην παρεξηγούμαστε... Προφανώς και θα επιβιώσουμε,
αλλά τα χρωστούμενα γράφονται, δεν χαρίζονται. Διότι διαβάζω σε κάτι περιοδικά κάτι μπούρδες του στυλ και-φέτος-θα-ξεσαλώσουμε-αλλά όχι-Μύκονο-Λουτράκι. Μια παρωδία δηλαδή, μια συνενοχή. Όχι δεν έχω καμία διάθεση να το παίξω έτσι. Ασπάζομαι για το φετινό καλοκαίρι το μαρξιστικό "το καρπούζι δεν έχει να χάσει παρα μόνο τα κουκούτσια του", βγάζω σαπιόνυχο στο πεζοδρόμιο και ψαρεύω παγωμένες γερμανικές μπύρες από τα τοπικά γραφεία του πασοκ. Γι αυτό υμνώ το ελληνικό καλοκαίρι. Ακούω προφητικές επιτυχίες των ημισκουμπρίων "κι όλα αυτά για εκατό ψωροχιλιάρικα" και σκέφτομαι όλους αυτούς που δεν άντεξαν και έφυγαν νωρίς, χώθηκαν στις μητροπόλεις της Ευρώπης κι όχι μόνο, για να δουλεύουν όλη μέρα κι ας φώναζαν εδώ για το 8ωρο. Κι αν πάρουν καμια βδομάδα άδεια το καλοκαίρι θα σου λένε τί φτηνές που είναι οι μπύρες στο σούπερ και πόσο καλό μισθό παίρνουν και θα χουν ξεχάσει τον Λάκη Χαλκιά που δούλευε στη βάρδια 2-10 κι από την πρώτη τη στιγμή του στείλανε τον ελεγκτή να του πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέτα σκέτα.
Ο γέρος θα πεθάνει. Είτε από φυσικά αίτια (χέσιμο ή πέσιμο δηλαδή) είτε στην έσχατη περίπτωση να τον βοηθήσει με ένα σπρωξιματάκι ο κληρονόμος. Αλλά θα πεθάνει σίγουρα. Άσε που δεν την πολυαντέχει τη ζέστη ο παππούς και θα βασανίζεται με τα αυγουστιάτικα σαραντάρια. Το θέμα είναι τί κάνουμε μετά. Πόσο αποφασισμένοι είμαστε για αλλαγές παντού, όχι μόνο στα γρανάζια του συστήματος, αλλά στην ίδια την ανθρώπινη διανόοηση. Την αλλαγή που έφερε τον Νεάτερνταλ στο παρασκήνιο. Για να δούμε.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου