Αν ο άνθρωπος έκανε ορθή χρήση στη μνήμη του
Θα θυμόταν πόσο δυσκολεύτηκε να κάνει τα πρώτα του βήματα. Πόσο δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί τις πρώτες του μέρες στο σχολείο.
Πόσο δυσκολεύτηκε όταν έφαγε ξύλο από τη μαμά του ή τον μπαμπά του. Πόσο άσχημα ένιωσε όταν τον πρόσβαλαν. Όταν τον τρόμαζαν με έναν «μπαμπούλα».
Πόσο δυσκολευόταν να μάθει απ’ έξω την προπαίδεια. Πόσο φοβήθηκε στις εξετάσεις του στο σχολείο. Πόσο άβολα ένιωσε όταν ο δάσκαλος τον σήκωσε στον πίνακα και δεν είχε διαβάσει. Όταν είπε το πρώτο του ψέμα και έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του από τον φόβο που ένιωσε.
Πώς ένιωσε την πρώτη φορά που ερωτεύτηκε.
Πόσο άσχημα ένιωσε όταν του είπαν ψέματα.
Πόσο άσχημα ένιωσε όταν προδόθηκε.
Πόσο άσχημα ένιωσε όταν για πρώτη φορά δεν είχε να πληρώσει κάτι και πόση ντροπή ένιωσε.
Όταν…
Όταν…
Όταν…
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει βιώσει στιγμές που πόνεσε, που φοβήθηκε, που τρόμαξε, και που ένιωσε «σκουπίδι».
Όταν αυτά που ένιωσες, που σκέφτηκες και πόσο πόνεσες τα θυμάσαι. Ξέρεις. Έχεις άποψη. Οπότε καλό είναι να τα θυμάσαι όταν πας να τα κάνεις εσύ στους άλλους. Μη τα συνεχίζεις όσο μπορείς. Προσπάθησε να μη λες ατάκες που εσένα σε έκαναν να νιώσεις άβολα είτε σαν παιδί, είτε σαν έφηβο, είτε σαν ενήλικα. Για να την στρώσουμε κάποτε την ιστορία και να μη βγουν άλλα παιδιά με τόσο βαρύ υποσυνείδητο γεμάτο πόνους- φόβους και ότι άλλο επώδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου