Η αναδιαπραγμάτευση του κοσμοειδώλου!

Η αναδιαπραγμάτευση του κοσμοειδώλου!!......μέρος α.

Ο κόσμος μας, έχει μπει στην τελική ευθεία που οδηγεί στην αναδιαπραγμάτευση και αναδόμηση όλων των κυρίαρχων μοντέλων γεωπολιτικής,γεωοικονομικης και γεωκοινωνικής λειτουργίας του.

Ειναι φυσικο,η όλη διαδικασία να παράγει πολυεπιπεδες συγκρούσεις μεταξύ όλων των υποκειμενων,με αποτελέσματα επώδυνα για τους πληθυσμούς του πλανήτη, αλλά προς το παρόν, οι συγκρούσεις αυτές, δεν ξεπερνούν το όριο που θέτει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που διαθέτουν όλες οι κυρίαρχες μεγαδομες του συστήματος, συνεπώς, οι κατά Κλαουζεβιτς συνέχειες να είναι ακόμα ανενεργες.

Υπαρχουν δυο επίπεδα στα όποια εξελίσσονται οι συγκρούσεις που θα καθορίσουν τη μοίρα του πλανήτη.Το ένα επίπεδο είναι το συμβατικο,και συνδέεται άμεσα με τις υπάρχουσες πολίτικο-οικονομικες εκφάνσεις του εθνοαστικού κράτους όπου η προθετικοτητα των συνόλων που το συνιστούν ,τράπεζες, μεταπράτες πρώτων υλών , βιομηχανικοί παραγωγοί και διάφορες συνιστώσες, καθορίζεται από την πολίτικο- οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη που προσφέρει η συγκρουσιακή γεωπολιτική και γεωοικονομική λογική.

Ενα μοτίβο όπου δράση -αντίδραση νέα ισορροπία , με πρωτεύοντα ρόλο την τεχνολογική υπεροχή, θα εξασφαλίσει ένα διαρκές γίγνεσθαι οριακής συστημικης ευστάθειας, με απανταχού παρόντες υπερεθνικούς οργανισμούς συστημικης εποπτείας και θετικής ανάδρασης .Ειναι ένα πρότυπο το όποιο λειτουργεί επιτυχώς τα τελευταία 300 χρονιά ,και παρόλο όπου κατά την διάρκεια του εξελιχθηκαν δυο παγκόσμιοι πόλεμοι που αφενός μεν δημιούργησαν εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτη φρικαλεότητα ,αφετέρου δε, λειτούργησαν ως δυνάμεις ανέλιξης της ανθρωπότητας.

Ένα τέτοιο αστικό μοντέλο ,προάγει την φιλελεύθερη δημοκρατία ακόμα και δια της βίας εάν χρειαστεί, διότι η ύπαρξη μιας παγκόσμιας αστικής τάξης θα φέρει την συστημικη προβλεψιμοτητα και η τάξη θα παράγετε και δεν θα αναδύεται αυθόρμητα από το χάος(Πριγκοζιν, θεωρία του χάους).

Η πολιτική και οικονομική αυτοοργανωση θα πρόεκυπτε σταδιακά μέσω της συστημικης απορρόφησης κρατών στο φιλελεύθερο δημοκρατικό μοντέλο.Το βεστφαλιανο μοντέλο έως τώρα ,έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα λόγο της συνεχούς ανέλιξης του, με κορωνίδα την δημιουργία του Βορειοατλαντικού συμφώνου- όχι ως στρατιωτικού –αλλά πολιτικοοικονομικού μορφώματος που θα επόπτευε τον καπιταλιστικό (εταιρικό) πλέον<< βεστφαλιανισμο>>.Η επικράτηση του,δεν κατάφερε να φέρει και την συστημικη κυριαρχία του αφού δεν δημιούργησε ένα βαρυτικο πολιτισμικό πεδίο που θα έλκυε την πλανητική περιφέρεια προς αυτό ,διότι δεν μπορεσε να αυτοπροσδιοριστεί με σαφήνεια έναντι του υπόλοιπου γεωπολιτισμου .

Η κυριαρχία του καπιταλισμού δεν συνοδεύτηκε από πολιτισμική όσμωση που είναι και η πεμπτουσία του εγχειρήματος του δυτικότροπου ολισμού, καθώς αλλάζει τα μοτίβα των συμπεριφορών των αστικών δημοκρατιών προς όφελος της συστημικης συλλογικής συνειδητοτητας.Εφοσον όμως έφτασε στην κορύφωση της ισχύος του και δεν κατάφερε να επιβληθεί ως τέτοιο , άρχισε και η παρακμή του αφενός μεν λόγο της αποτυχίας του ανέπτυξε εσωτερικά φυγόκεντρες δυνάμεις, αφετέρου, δημιούργησε αντίστοιχα ισχυρότατους εθνοκαπιταλιστικους αντιπάλους αποφασισμένους να συγκρουστούν στο συμβατικό πεδίο του παλαιοσυστημικου γίγνεσθαι.

Εχουμε λοιπόν από τη μια, τη σύγκρουση των οικονομικών καταλοίπων του εθνοαστικου η του δυτικού υπερεθνικού εθνοαστισμου εάν θέλετε, χωρίς κάποιο πολιτισμικό modus operanti να προτάξει ,και από την άλλη ,τις εθνοκρατικες καπιταλιστικές δυνάμεις των αναδυομένων σε ρόλο νεοαποικιστων!Αυτη είναι κατά την άποψη μας, η σκιαγράφηση του πρώτου επιπέδου της παγκόσμιας σύγκρουσης και η πρόβλεψη για τον νικητή αυτής χάνει τη σημασία της εφόσον η σύγκρουση εντάσσετε σε ένα συμβατικό ,παλαιοσυστημικο, παγκόσμιο οικονομικό νεοβεστφαλιανισμο.

πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΟΣΜΟΣ Σ/Κ του Πολιτικου Αναλυτη Δημτριου Τζωρα