Κρητικός Σουμάχερ?

Πρόκειται για ένα παιδί εντελώς διαφορετικό από τα άλλα, με ενδιαφέροντα που δεν τα βλέπουμε και συχνά, ιδιαίτερα στην εποχή μας, ένα παιδί που δεν φοβάται, που του αρέσει να παίρνει ρίσκο, κυρίως όμως που από πολύ μικρή ηλικία έχει μάθει να κυνηγά το όνειρό του.
Ο λόγος για τον μικρό Αλέξανδρο Δαριβιανάκη!
Ένα από τα μεγάλα ταλέντα της Ελλάδας, με τους ειδικούς να σηκώνουν τα χέρια ψηλά και βέβαια η ελπίδα πολλών να δουν για πρώτη φορά Έλληνα πιλότο στη Φόρμουλα 1. Μόλις τεσσάρων ετών ήταν τότε ο Αλέξανδρος που ζήτησε από τον πατέρα του να οδηγήσει ένα καρτ. Ο κύριος Διογένης δεν μπορούσε να του χαλάσει το χατίρι (άλλωστε η αδυναμία φαίνεται από μακριά) και αμέσως ο υιός Δαριβιανάκης κρατούσε το τιμόνι. Από τότε άλλαξε η ζωή του. Στα επτά είχε το δικό του αγωνιστικό καρτ και βέβαια λίγο αργότερα ξεκίνησε να μπαίνει σε αγώνες. Όλα πλέον είχαν πάρει το δρόμο τους. Δεκατριών χρόνων σήμερα, ο Αλέξανδρος θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στους αγώνες καρτ. Με συμμετοχές σε αγώνες υψηλού επιπέδου και βέβαια τρέχοντας με τα χρώματα ιταλικών ομάδων που έχουν υπό την προστασία τους τον «μικρό» οδηγό. Εμείς βρήκαμε τον «θαυματουργό» Έλληνα πιλότο, που μίλησε στην «Τ» -με τη βοήθεια του μπαμπά που φυσικά ήταν παρών- για τα όνειρά του, τις φιλοδοξίες του και βέβαια για τη Φόρμουλα, που όπως είπε είναι ο μεγάλος του στόχος.

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τα καρτ; Πώς ήταν η πρώτη σου επαφή με το αντικείμενο;
Έκανα πρώτη φορά σε ηλικία τεσσάρων χρονών στο καρτ που βρίσκεται στις Μαλάδες και μου άρεσε πολύ. Τότε δεν είχαμε ακόμα το δικό μας καρτ στην Αλικαρνασσό, το άνοιξε ο πατέρας μου, αφού είχα αρχίσει να ασχολούμαι. Σε ηλικία 7 με 8 χρονών, είχα το δικό μου αγωνιστικό καρτ και ξεκίνησα να συμμετέχω σε αγώνες, όπου άκουγα τα καλύτερα λόγια από πολύ κόσμο και με ώθησε στο να συνεχίσω την προσπάθεια. Αρχικά, εδώ στην Ελλάδα, ενώ από τον δεύτερο χρόνο άρχισα να πηγαίνω εξωτερικό τόσο για αγώνες όσο και για προπονήσεις.

Έχεις φοβηθεί ποτέ σε κάποιον αγώνα; Σκέφτεσαι κάποια στιγμή ότι μπορεί να κινδυνέψεις;
Σίγουρα πρόκειται για κάτι επικίνδυνο, καθώς οι ταχύτητες είναι μεγάλες και σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί να συμβεί κάποιο ατύχημα ή ακόμα και τα χειρότερα. Όμως, η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό και έχουν βρεθεί λύσεις, ώστε το αγώνισμα να έχει τη μικρότερη δυνατή επικινδυνότητα. Μάλιστα, στο εξωτερικό οι λύσεις αυτές επιβάλλονται στους οδηγούς, γι' αυτό συμβαίνουν πάρα πολύ σπάνια ατυχήματα που κοστίζουν. Αν τηρείς τους κανόνες ασφαλείας, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι πάρα πολύ μικρός.

Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι η Φόρμουλα δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην Ελλάδα;
Σίγουρα είναι κάτι που με απασχολεί και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Υπάρχει πολύς κόσμος στην Ελλάδα που θέλει να ασχοληθεί μ' αυτό, αλλά δεν υπάρχει τρόπος. Ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο για το άμεσο μέλλον είναι να μετακομίσω μόνιμα στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 15 ετών μπορώ να περάσω από το στάδιο του καρτ στη Φόρμουλα 3. Μόλις βγάλω αυτό το δίπλωμα, είναι πολύ πιθανόν να μετακομίσω στις ΗΠΑ. Δεν θα είναι εύκολο βέβαια να αφήσω πίσω το σχολείο, τους φίλους μου, το σπίτι μου… Αλλά θέλω να κυνηγήσω το όνειρό μου.

Από ποια ηλικία και μετά πρέπει να μπεις σε κανονικούς ρυθμούς στις προπονήσεις;
Ήδη θα έπρεπε να είχε γίνει από την πρώτη χρονιά. Εφόσον τα τελευταία πέντε χρόνια έχω ξεκινήσει μια τόσο δύσκολη και δαπανηρή προσπάθεια, οι προπονήσεις θα πρέπει να είναι καθημερινές και σε επαγγελματικό πλαίσιο. Τον δεύτερο χρόνο είχα μετακομίσει για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα στην Ιταλία, όπου έκανα τις προπονήσεις που έπρεπε. Η αλλαγή ήταν μεγάλη και τα αποτελέσματα έγιναν αμέσως εμφανή. Όλη τη χρονιά αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο σε αγώνες, αλλά πρέπει να επικεντρωθώ στις προπονήσεις, ώστε τα αποτελέσματα να είναι καλύτερα.

Εκτός από την προπόνηση στο τιμόνι, τι άλλο πρέπει να προσέξει ένας οδηγός στην προετοιμασία του;
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει γυμναστική και διατροφή. Υπάρχει συγκεκριμένο όριο κιλών, δεν είσαι βέβαια υποχρεωμένος να το ακολουθήσεις, αλλά αν είσαι περισσότερο επιβαρύνεις την απόδοσή σου. Όλοι οι οδηγοί είναι κοντά στο όριο κιλών που έχει τεθεί, διαφορετικά επηρεάζεται πολύ η απόδοση.

«Θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται»

Τι στόχους έχεις θέσει για το μέλλον σου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό;
Θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται. Γνωρίζω ότι δεν έχει κάνει καριέρα κάποιος Έλληνας στη Φόρμουλα και αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο, αλλά σίγουρα η εθνικότητα δεν θα είναι εμπόδιο στους στόχους μου. Ένας άνθρωπος που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ είναι ο κορυφαίος Έλληνας οδηγός, ο Παναγιώτης Καϊτατζής, ο οποίος έφτασε πολύ κοντά στη Φόρμουλα 1, όμως τότε οι εποχές ήταν διαφορετικές, λιγότερο ευνοϊκές για τους Έλληνες οδηγούς που είχαν όνειρα. Συμμετείχε σε αγώνες, με οδηγούς που σήμερα έχουν ξεχωρίσει, όπως ο Αλόνσο. Αλλά τότε οι εταιρίες δεν έδιναν σημασία στα παιδιά που ήταν στη Φόρμουλα 3 ή στα καρτ. Όταν έφτανες 18 χρονών και είχες τα χρήματα, προχωρούσες σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Έτσι, ξεχώριζαν όσοι κατάγονταν από πλούσια οικογένεια ή όσοι είχαν στήριξη από τη χώρα καταγωγής τους. Ακόμα και οι χορηγίες που δίνονταν τότε ήταν μηδαμινές σε σχέση με σήμερα.

Με το σχολείο πώς τα καταφέρνεις, έχει σκεφτεί πως αν φύγεις για το εξωτερικό μόνιμα, ίσως να μείνεις πίσω στο θέμα της μάθησης;
Δεν έχω σκοπό να αφήσω το σχολείο για κανέναν λόγο. Άλλωστε και τώρα, το έχω ως πρωταρχικό στόχο να σπουδάσω. Ξέρω πως αν φύγω για το εξωτερικό, τα πράγματα θα είναι δύσκολα, όμως είμαι σίγουρος πως θα προσαρμοστώ με τα νέα δεδομένα, με τις νέες συνθήκες που θα υπάρξουν.

Ποιος πιστεύεις ότι έχει την υπεροχή, ένα γρήγορο αυτοκίνητο ή ένας καλός οδηγός;
Αυτά συνδέονται άμεσα. Το αμάξι πρέπει να είναι φτιαγμένο για τον οδηγό, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το άριστο. Ένα γρήγορο αυτοκίνητο δεν μπορεί να φέρει την πρώτη θέση, αν ο οδηγός δεν μπορεί να το χειριστεί όπως πρέπει. Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη Καϊτατζή, που είναι ο προπονητής μου από 7 χρονών. Βλέπει σε μένα αυτόν που θα ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε ο ίδιος. Επιπλέον, θα ήθελα να ευχαριστήσω το δημοσιογράφο της Φόρμουλα 1 Κώστα Λεόνη, που μου έχει προσφέρει εξαιρετική βοήθεια και τον αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο που βρίσκει χρόνο και είναι δίπλα μου.