Χθες το πρωι, Κυριακη μες τη καρδια του καλοκαιριου, χρειαστηκε να ταξιδεψω απο Βολο στην Αθηνα. Στην υπεροχη λοιπον εθνικη και χρυσοπληρωμενη μας οδο, μετα τα τουνελ του Μαλιακου και πριν τα διοδια Σχηματαριου, ο δρομος τελουσε υπο εργα με ΜΠΟΛΙΚΑ χαλικια στο διαβα του. Για κακη μου τυχη, ενα τετοιο χαλικι βρηκε τη ροδα του προπορευομενου οχηματος και εκσφενδονιστηκε στο παρμπριζ μου, προκαλωντας ρωγμη περιπου 10 ποντων η οποια μεχρι το τελος του ταξιδιου εφτασε αισιως τους 30 ! Και εδω ειναι που ξεχυλισε το ποτηρι μου γιατι κι εγω ενας απλος ανθρωπος ειμαι, χωρισμενη με δυο παιδια, που προσπαθω με χιλια ζορια να ΕΠΙΒΙΩΣΩ, να προσφερω στ' αγγελουδια μου οσα μπορω, με μισθο 700 ευρω (παλι καλα βεβαιως) αλλα δε φτανουν τ' ΑΤΙΜΑ που ομως ειναι ΤΙΜΙΑ βγαλμενα κι εννοειται ολα δηλωμενα και να πληρωνω τους φορους τους και την αδηφαγια τους και την ανικανοτητα τους και τα διοδια τους για ενα δρομο ΖΩΤΙΚΗΣ σημασιας που στα 37 χρονια της ζωης μου ειναι μονιμως προβληματικος! Αν ηταν δικο μου το λαθος θα το βουλωνα κι αυτο το μηνυμα απλα δεν θα υπηρχε, ομως τωρα εχω θυμωσει γιατι νιωθω αδικημενη και κοροιδο και βεβαιως δε μου περισσευει ουτε ενα ευρω για να φτιαξω τη ζημια αφου με ξεζουμιζουν καθημερινα οι σωτηρες μας! Οποιαδηποτε σκεψη, σχολιο, προταση, καλοδεχουμενα εναγωνιως. Ευχαριστω για το χρονο σας και για την υπαρξη σας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ-ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου