Με το καλάθι στο χέρι...

Το "καλάθι της ΔΕΘ" έρχεται λοιπόν να προστεθεί στο ήδη πλούσιο μενού των καλαθιών που μας προσφέρονται με περισσή γενναιοδωρία. 

Έχουμε το "καλάθι της νοικοκυράς", που προφανώς θα μας σώσει από τον πληθωρισμό, το "καλάθι των Χριστουγέννων" για να κάνουμε πιο οικονομικό το γιορτινό τραπέζι, το "καλάθι του Πάσχα" για να μας βοηθήσει να ψήσουμε το αρνί χωρίς να χρειαστεί να βγούμε στα βουνά σαν λύκοι, και το "καλάθι του νονού" γιατί είναι προφανές πως ένας νονός θα διαλέξει παιχνίδι με βάση το κόστος και όχι το παιδί. 

Τώρα, λοιπόν, ήρθε και το "καλάθι της ΔΕΘ", που μάλλον περιλαμβάνει ελπίδες και υποσχέσεις σε προσφορά.

Αλήθεια, ποιο θα είναι το επόμενο; 

Το καλάθι του "δεν έχω λεφτά να πληρώσω το ρεύμα"; 

Το καλάθι του "πώς να επιβιώσω μέχρι τον μισθό μου χωρίς να φάω τα λεφτά από το ενοίκιο"; 

Ή μήπως το καλάθι του "συγγνώμη μαμά, επιστρέφω σπίτι γιατί δεν μπορώ να ζήσω μόνος μου";

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα έχουμε καλάθι για κάθε πτυχή της ζωής μας. 

Καλάθι για το πώς να κοιμάσαι με άδειο στομάχι, καλάθι για το πώς να κάνεις τα στραβά μάτια στην τρύπα στον προϋπολογισμό σου, και φυσικά το αγαπημένο μου: το καλάθι "είμαστε μαλάκες, και το ξέρουμε, αλλά τουλάχιστον έχουμε καλάθια".

Γιατί, βλέπετε, οι λύσεις των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας μας δεν είναι οι μισθοί, οι συνθήκες εργασίας ή η βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου. 

Όχι, φυσικά. Η λύση είναι τα καλάθια. 

Ζούμε σε μια εποχή που η αξιοπρέπεια αντικαταστάθηκε από ένα ψαθινο καλάθι, γεμάτο... υποσχέσεις. 

Κι ετσι μένουμε με το...καλάθι στο χερι...