Μπαίνω στην εκκλησία,μετάνοιες,προσευχες, κερακια,νιώθω την πίστη μου εντονη και πιστεύω ότι είμαι σωστός.
Κι όμως, μόλις βγω έξω, μπορεί να με πάρουν τηλέφωνο, ενας ανθρωπος που αγαπω, οχι κανενας ασχετος, να μου πουν κάτι που εκείνη τη στιγμή δεν το θεωρώ σημαντικό, και αντί να μιλήσω με κατανόηση και αγάπη, μιλάω άσχημα, με τρόπο που δεν αξίζει σε κανεναν.
Όλη αυτή η ψευδαίσθηση του 'καλού χριστιανού' καταρρέει, γιατί στην πράξη δεν δείχνω την πραγματική αγάπη που προσπαθώ να καλλιεργήσω. Τόσες φορές προσκυνώ,διαβαζω, αλλά ξεχνάω ότι ο Χριστός δεν κρύβεται μόνο στις εικόνες και στους ψαλμούς. Είναι στη συμπεριφορά μας, ειδικά απέναντι στους ανθρώπους που αγαπάμε...τι στα κομματια, διαβαζω και ξαναδιαβαζω την Αγια Γραφη, πουθενα δεν ειδα τη λεξη "αγαπη"?....απορω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου