Από μικρό παιδί βίωνα με πάθος την άρνηση να γιορτάσω του Αγίου Βαλεντίνου
Από τότε δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα αυτής της γιορτής. Καλά για την ακρίβεια το νόημα πολλών γιορτών δεν μπορώ να καταλάβω αλλά λέμε τώρα.
Ο έρωτας δεν είναι γιορτή άσχετα με το τι θέλουν μα μας παρουσιάσουν. Ο έρωτας είναι μια διαρκή μάχη με τον εαυτό σου και την παράνοια. Συνήθως κερδίζει η παράνοια. Παράνοια βρε παιδί μου. Τρέλα πως το λένε. Σφίξιμο στο στομάχι κομμένη ανάσα τρέμουλο ιδρώτας και αυτό το διαρκές κενό όταν το υποκείμενο του πόθου σου δεν βρίσκεται διπλα σου.
Ο έρωτας είναι πληγή. πληγή ανοιχτή η οποία δεν κλείνει ποτέ. Και μόλις κλείσει θα σου αφήσει ένα σημαδάκι κάπου. Ο έρωτας χτυπάει στο μυαλό. Ο έρωτας είναι εγωιστής κτητικός ζητάει τα πάντα από εσένα. Ο έρωτας ζητάει εσένα.
Δεν είμαστε πάντα ερωτευμένοι όπως νομίζουμε!!!
Δημιούργούμε αυτές τις δίχως νόημα σχέσεις οι οποίες βασίζονται στην αμοιβαία παραδοχή να μην είμαστε μόνοι μας, γιατί εντάξει ως γνωστόν η σχέση μας με την μοναξιά είναι απαράδεκτη.
Θα κλείσω με αυτή την σκέψη. Αν κάποιοι από εσάς εκεί έξω ζείτε τον αμοιβαίο δυνατό πανέμορφο έρωτα σας παρακαλώ κρατήστε τον ζωντανό,αφήστε τις καρδούλες,τα τριαντάφυλλα και τα αρκουδάκια, και απολαύστε τον ,όπως εμας που τον έχουμε ζήσει,δώστε αγάπη και σεβασμό στο άνθρωπο σας!!
Αν πάλι δεν τον έχετε βρει, μέχρι να τον βρείτε,σταματήστε να συμβιβάζεστε με σχέσεις λίγες, αποκλειστικά σαρκικές και φτωχές. (με λίγα λόγια μην γίνεστε κυριλέ ξεπέτες). Σταματήστε να κλαίτε για τους παλιούς σας έρωτες και προς θεού και άλλων δυνάμεων μην πιστεύετε σε χαζογιορτές. Απλά αν όντως είστε με έναν άνθρωπο που σας κάνει να γελάει βγείτε μια ωραία βόλτα απλά με το αυτοκίνητο ή τη μηχανή, φάτε σποράκια ή πασατέμπο, και για εμάς που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τον εαυτό μας ,τουλάχιστον υπάρχουν πάντα τα κρουασανάκια σοκολάτας....και το Simeco για μετα 😉👠💓💓💓
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου