Η απόσταση από την κωμωδία στο δράμα δεν είναι μεγάλη. Μπορεί το γελοίο να προκαλεί κάποιες φορές γέλια μέχρι δακρύων. Αρκεί να μην υφίστασαι τις συνέπειες της γελοιότητας. Τότε η πλάκα τελειώνει…
Ακούγοντας τον νέο επικεφαλής της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αγκαλιασμένο με τον «αδελφό» του Σαμαρά, να μας λέει πόσο σκληρά πάλεψε – σαν λιοντάρι – για να μας σώσει, σκάσαμε το πρώτο χαμόγελο. Όταν μάλιστα ο πρωθυπουργός στις δηλώσεις του ανακοίνωσε ότι «σήμερα η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση», δεν κρατηθήκαμε, γελάσαμε. Όπως και να το κάνεις, η υποκριτική ικανότητα κάποιων πολιτικών είναι αξεπέραστη…
Ανοίγοντας, ωστόσο, τον λογαριασμό στο Taxis και περιμένοντας την υπεσχημένη δικαιότερη φορολόγηση των ακινήτων, το χαμόγελο από την πλάκα των κυρίων Γιούνκερ και Σαμαρά παγώνει. Και τότε επανέρχονται οι μαύρες σκέψεις, δηλαδή η προσγείωση στην πραγματικότητα.
Και η πραγματικΟτητα, δυστυχώς, έχει ένα κακό. Είναι επίμονη, δεν αλλάζει και κάνει τη γελοιότητα να σε πονάει και να σε εξοργίζει. Τότε, ως διά μαγείας, οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού πώς «σήμερα βγαίνουμε από την κρίση» ακούγονται σαν αυτό που είναι: κοροϊδία.
Οπως σαν κοροϊδία διαβάζονται και κάποια πρωτοσέλιδα εφημερίδων («Αντίο τρόικα») που κάνουν προώθηση της κωμικής υπερπαραγωγής που στήνουν η κυβέρνηση και οι «φίλοι» της σαν τον Γιούνκερ. Καθώς όμως αυτή η υπερπαραγωγή χρηματοδοτείται από τον Έλληνα φορολογούμενο, παύει να είναι κωμωδία και γίνεται δράμα.
Δράμα, το οποίο μάλιστα θα παιχτεί κεκλεισμένων των θυρών, τον Σεπτέμβρη, κάπου στο Παρίσι. Εκεί, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, έχει οριστεί για τις 3 Σεπτέμβρη το ραντεβού της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα προκειμένου να γίνει η νέα αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Η αλλαγή του χώρου στον οποίο θα γίνει η… πράξη του ελέγχου δεν σημαίνει ότι δεν θα συμβούν τα συνήθη και ότι θα περιοριστούν οι ορέξεις των δανειστών.
Το αντίθετο, θα λέγαμε, καθώς μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα ανεβαίνουν η libido και οι απαιτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου