Οι "εξυπνάδες" στο facebook

Χθες βράδυ είχα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με έναν φίλο, η οποία κατέληξε σε απροσδόκητα συμπεράσματα…

Η συζήτηση ξεκίνησε με θέμα ένα «κοινωνικό πείραμα» που (αν δεν κάνω λάθος) έγινε στις Βρυξέλλες.
Εκεί όπου ένας ζωγράφος, έστησε πάγκο στο πεζοδρόμιο και πουλούσε τα έργα του έναντι κάποιων λίγων ευρώ, πλην όμως σχεδόν κανένας περαστικός δεν ενδιαφέρθηκε να τα αγοράσει.
Οι περισσότεροι μάλιστα προσπερνούσαν χωρίς καν να τα κοιτάξουν…

Το κλου της υπόθεσης είναι ότι ο εν λόγω καλλιτέχνης είναι ιδιαίτερα διάσημος στον χώρο του, και κάθε του έργο πιάνει τιμές πάνω από €100.000.
Όταν όμως πουλιέται σε γκαλερί, κλπ.

Στον δρόμο είναι ένας ακόμη άσημος άπλυτος… με κάτι μουτζούρες.

Και πάνω σ’ αυτό το μοτίβο συζητήσαμε και για άλλα παρόμοια σενάρια, όπως για παράδειγμα το τι θα γίνονταν αν σε κάποια συναυλία (στην Ελλάδα) ενός ξένου συγκροτήματος που τα μέλη του δεν είναι ιδιαίτερα (εμφανισιακά) γνωστά, έβγαινα εγώ στη σκηνή μαζί τους, και άρχιζα να χτυπιέμαι και να τραγουδάω ότι μου κατέβει.

Είμαι σίγουρος πως κανένας δεν θα έπαιρνε χαμπάρι, και μάλλον θα αποθεωνόμουν…

Μέχρι οι φτιαγμένοι θαυμαστές να καταλάβουν (αν καταλάβουν) τι παίζει, και να με αρχίσουν στη γιούχα!

Με αυτά και με αυτά, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δυστυχώς, έτσι είναι οι άνθρωποι.

Αν είσαι διάσημος σε θαυμάζουν, ακόμη κι αν είσαι μούφα, ενώ αν δεν σε ξέρει ούτε η μάνα σου, σε τρώει το μαύρο σκοτάδι, ότι και να κάνεις.

Δείτε π.χ. τι συμβαίνει καθημερινά στο facebook, όπου όταν μια διασημότητα γράψει την απόλυτη κοινοτοπία (π.χ. πεινάω, λέω να φάω καμιά μπανάνα), αμέσως ακολουθεί καταιγισμός από λάικ, και σχόλια του τύπου: «Γουάου!! Είσαι Θεά!!! Πως τα λες!!!! Έτσι…» κλπ.

Αν όμως ο Μήτσος ο υδραυλικός γράψει καμιά εξυπνάδα, ακόμη και κλεμμένη από τον Πλάτωνα, ουδείς θα ενδιαφερθεί.
Αυτοί είμαστε….