Πόσα πολλα θα θελα να σας πω....ολα ξεκινησαν απο κεινη τη μερα στο μαιευτηριο...που σας εφεραν ζαρωμενα μεσα στα κουβερτακια κ μου ειπαν "να σας ζησει...κανατε ενα αγοραρο"...2 φορες το ιδιο συναισθημα...
Μερα με τη μερα, ενιωθα τι σημαινει να εισαι απ την ιδια υλη με καποιον αλλο...
Τοσο μικροι και ευθραυστοι, που φοβομουν παντα μη "σπασετε"...
Η μαμα, παντα μου ελεγε "μα μην ανησυχεις τοσο, παιδια ειναι"...
Μ αγκαλιάζατε με κεινα τα μικρα χερακια και ενιωθα ολο τον κοσμο δικο μου...
Πονούσα καθε φορα που επρεπε να σας μαλωσω γιατι βαλατε το χερι σας στο ματι της κουζινας, ή πηγατε ν ανεβειτε στο καγκελο του μπαλκονιού, ή να πατε στην ακρη της πισινας για να πιασετε τη μπαλα που επεσε....
Και μετα,οσο μεγαλωνατε, αρχισα να φοβαμαι οτι πολυ συντομα, θα σταματησετε να μας εχετε αναγκη...Δε θα σας πηγαινω πια τρικαβαλο στο σχολειο, δε θα με κρατατε απ το χερι για να περασετε το δρομο, και αν καποιος σας πειραξει, θα το διαχειριστειτε μονοι σας....
Φοβαμαι γιατι ο κοσμος ειναι κακος, δεν ειναι ευκολο...
Σας χαζευα,οταν φτιαχνατε κατασκευες με τα τουβλακια, οταν στηνατε το μαγαζακι το καλοκαιρι στην παραλια, οταν κλωτσουσατε τη μπαλα και σας θαυμαζα απο μακρια...και σκεφτομουν "ποσο τυχερος ειμαι Θε μου, σ ευχαριστω"...
Μακαρι ν αξιωθω να σας ζησω σε ολες τις φασεις της ζωης σας...μακαρι...
Θελω ομως να ειμαι σιγουρος, οτι θα ειστε ΠΑΝΤΑ ο εαυτός σας, οτι θα λατρεψετε αυτο που θα γινετε και οτι δε θα γινετε αυτο που οι αλλοι θα θελουν για να σας αγαπησουν, αλλα να τους κανετε να σας αγαπησουν γι αυτο που θα ειστε!!!
Να πατατε γερα στα δικα σας ποδια, ακουτε;;
Να μη φοβηθειτε να πειτε τη γνωμη σας, να υπερασπισετε τις αξιες σας, να κυνηγησετε το δικιο σας!!!
Μην επιλεξετε επάγγελμα που δεν θα σας εξελιξει σαν ανθρωπους, που θα σας δεσμευσει σε μια ανιαρη ρουτινα σκλαβιας....
Μη φοβηθειτε να αγαπήσετε, πολυ, παρα πολυ...η αγαπη θα σας κανει να νιωσετε...τη μια Θεος την αλλη αλητης, τη μια στα ουρανια και την ιδια στιγμη στα πατωματα...μην το σταματησετε...αφηστε τον εαυτο σας να γευτει ολες τις γευσεις της αγαπης...
Να μοιρασετε απλοχερα τα συναισθηματα σας, να μην ειστε τσιγκουνηδες, ακουτε;
Να μην τρομάξετε... Η ζωή και ο δρομος για την επιτυχια, είναι ένα δύσκολο μονοπάτι, που θα πρεπει να οπλίστειτε με υπομονή κι επιμονή....πολυ και απ τα δυο....παρα πολυ ισως.... Ξεπέραστε τα εμπόδια που θα βρειτε μπροστά σας και αν χρειαστει αλλαξτε δρομο πολλές φορές,αλλα μη χασετε το δρομο προς το ονειρο σας...
Να μαθετε να εμπιστεύεστε τους ανθρώπους και να ξεχωρίζετε τους καλούς από τους ψευτικους...δυσκολο...θα το μαθετε μάλλον με το δυσκολο τροπο...
Μη φοβηθειτε να ανοιχτείτε, να μιλήσετε για τα προβλήματά σας, να παραδεχτείτε τα λάθη σας,να ζητήσετε συγνωμη, να παραδεχτειτε οτι εχετε αναγκη για κατι-καποιον κτλ...ειναι λυτρωση ολα αυτα, αληθεια!!!
Προς θεου,μην το ξεχασω,ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΤΕΙΤΕ πισω απο μια εικονικη πραγματικοτητα, μπροστα σε μια οθονη, στην μοναξια ενος πανακριβου πανγρηγορου υπολογιστη....βγειτε εξω...κολυμπηστε,παιξτε μπαλα,τραγουδηστε,δημιουργηστε κατι...οτιδηποτε...
Μη χασετε ποτε και για κανεναν λογο την ειλικρινεια σας και την ευγενεια...ακομα καμαρωνουμε με τη μαμα οταν μας λενε "πολυ ευγενικα τα αγορια σας"...τεραστιες αρετες και η ευγενεια και η ειλικρινεια...
Να σεβεστε τους ανθρωπους γι αυτο που ειναι, πχι γι αυτο που θα θελατε να ειναι....ειτε ειναι Ελληνες ειτε Τουρκοι ειτε Ιταλοι ειτε Αμερικανοι...
Σ οποιον Θεο και να πιστευουν...μην τους κανεις εχθρους σου...κακος Θεος δεν υπαρχει...μονο κακοι ανθρωποι...
Να χαμογελάτε...οτι κι αν κανετε...ειτε παιζετε μπαλα και κερδιζετε, ειτε χανετε, ειτε πανε τα πραγματα οπως τα περιμενατε, ειτε οχι!!! Το χαμογελο ειναι το καλυτερο φαρμακο...
Μη βλεπετε μονο αρνητικά γυρω σας...ψαξτε σ καθε "κακο" που θα συναντησετε, το "μαθημα"...απαντηστε στην ερωτηση "τι εμαθα απο αυτο που μου συνεβη?"
Μη γονατισετε ποτε...οσο κι αν προσαθησουν να σας λυγισουν...οτι κι αν κανουν!!!
Να ειστε σιγουροι, πως οσο εχουν αερα τα πνευμόνια μου, οσο χτυπάει η καρδιά μου και οσο λειτουργει ο εγκέφαλός μου, θα ειμαι εκει οποτε με χρειαστειτε!!!
